Sri lanka Ceylon Uva

De thee van deze week is de Ceylon Uva. Ceylon is de koloniale benaming van Sri Lanka en was ooit een kolonie van Nederland voordat de Britten de kolonie overnamen. Sinds 1948 is Sri Lanka onafhankelijk. Uva is een provincie in het oosten van Sri Lanka. De thee die hier vandaan komt wordt geclassificeerd als “high grown”, het gebied is namelijk erg bergrijk en de thee groeit op een hoogte tussen de 900 en 1500 meter.

Thee bij oma

Bij de eerste slok van deze thee denk ik gelijk aan de zondagmiddagen bij mijn oma op de flat. Zoals al mijn opa’s en oma’s stopte ook deze oma ons vol met lekkere dingen. Ik heb dan ook gelijk zin een in tumtummetje. De thee is behoorlijk bitter, als kind deed ik dan ook veel suiker en soms zelfs melk in de thee bij oma. Helaas leeft deze oma niet meer dus ik kan het niet vragen maar ik vermoed dat oma graag een ceylon dronk.

Snoeiafval

Sommige theeën hebben voor mij een aroma dat ik op snoeiafval vind lijken. Specifiek het snoeiafval van een laurier, een plant die vaak als haag gebruikt wordt. Snoeiafval klinkt natuurlijk een beetje oneerbiedig, wat ik proef is het plantaardige van het blad. Deze thee heeft dit aroma sterk is zich. Plus de bitterheid van dergelijk blad. Als kind heb je vast wel eens een blaadje van een struik of boom geproefd om hem vervolgens gelijk weer uit te spugen want het was hartstikke bitter. Vaak is iets dat giftig is bitter, vandaar dat ons lichaam er snel op reageert. Dat proef ik dus ook in deze thee. Omdat ik een HSP ben en ook nog eens biologisch gezien gevoelig ben voor bepaalde bitterstoffen heb ik deze reactie extra sterk. Aan het einde van de Sri Lanka les bij het ITC proefde ik ook niets anders meer in de theeën dan bitter en was ik ontzettend misselijk. Het kost me dan ook enige moeite om door het “snoeiafval” aroma heen te proeven en de thee verder te analyseren.

Tweede indruk

Als de thee wat is afgekoeld en ik een beetje gewend ben aan de bitterheid begin ik ook andere dingen te proeven. Ik proef iets zoets, zuur en een klein beetje umami. Er zit een licht aroma van rookvlees in de thee. Verder proef ik citrusvruchten, vooral citroen. Ik weet het, snoeiafval en rookvlees klinkt niet echt als een lekker theetje. De Ceylon Uva is voor mij dan ook geen thee die ik even voor de lekker drinken zou. Niet zonder suiker en/of een beetje melk in elk geval.

Thee voor bij de tumtum

Toch zou ik deze thee niet meteen afschrijven. Het is namelijk een vrij krachtige thee en daarmee kun je hem makkelijk met eten combineren. Bij mijn oma kon ik er liters van op. Waarom? Omdat als je volgestopt wordt met koekjes, tumtum, rozijnen, danoontje, chocolade en alle andere zoetigheden die oma altijd in de kast heeft staan je heel veel zoetheid in je mond hebt. En laat zoet nou net de smaak van bitter minder maken. Wat overblijft is een mooie krachtige thee, waarin het citrus aroma’s veel meer naar voren komt. Door de kracht van de thee blijft hij ook overeind, probeer maar eens een milde groene of witte thee te drinken bij al dat zoete geweld, daar blijft niks van over. Zelf vind ik deze ceylon erg lekker bij frambozen macarons. De zoetheid en smaak van de macarons doet me aan de tumtum bij oma denken (maar dan iets volwassener) en zwakt de bitterheid van de thee af. Tegelijkertijd versterkt het citrus aroma’s de framboos in de macaron waardoor je die nog beter proeft. En ik ben dol op framboos.

Verrassende coldbrew

Om de thee zo goed mogelijk te leren kennen zet ik hem op verschillende manieren. Op goede hoop van zege gebruik ik de coldbrew methode om er een ijsthee van te maken. Wat een verrassing! Ik verwachtte na alle bitterheid van een dag eerder dat de ijsthee erg bitter zou zijn. Dat is totaal niet het geval! De ijsthee is zoet en ik proef de aroma’s van steenvrucht die ik veelvuldig in de omschrijving van deze thee heb gelezen bij verschillende webshops. Het kan komen omdat ik de thee hiervoor al twee keer het gezet had of dat de tannine in de thee anders oplost als hij koud gezet wordt. De kleur van de infusie is ook heel anders, de kleur is veel lichter.

Favorietje?

In eerste instantie niet. Of het een generatie ding is of een bepaalde gevoeligheid, als theeën te veel bitter in zich hebben vind ik ze niet heel lekker. Trucjes die je toe kunt passen zijn de thee wat kouder zetten (bijvoorbeeld 80 graden) dan komt er meer zoetheid uit. Het is wel een echte “oma” thee. Vaak merk je dat mensen van de oudere generaties wel groot fan zijn van deze thee. Dat komt door de koloniale connectie met Nederland in het verleden. Veel mensen zijn daarom opgegroeid met Ceylon thee. Zoals ik de herinnering aan mijn oma heb bij de thee, hebben oudere mensen die herinnering aan hun kindertijd met deze thee. 

Nadat ik de thee een tweede kans heb gegeven als coldbrew is mijn menig wel iets veranderd. Als ijsthee vind ik hem zeker lekker. Ik denk dat ik hem nu het weer beter wordt wel vaker ga zetten. Gecombineerd met perzik, abrikoos of nectarine wordt het een heerlijk zomerse ijsthee!